شیوه پرورش در دامداری ها بصورت ذیل می باشد:
هر کدام از این روش های پرورش مزیت و معایب خود را دارد. دامداری به سبک سنتی هزینه کمتری دارد اما عملا در این روش سطح بهداشت شیر و دام پایین است. دامداری صنعتی متداول ترین روش پرورش دام در کشور ایران است. در این روش پساب خروجی دامداری عمدتا مربوط به سیستم CIP شیردوشی، شستشوی محیط شیر دوشی و اندکی از پساب مربوط به گوساله دانی است.
در سیستم فری استال حجم پساب بالاتر و از نظر آلودگی بسیار آلوده تر از سیستم پرورش صنعتی است. میزان جامدات معلق در پساب پرورش دام به سبک فرس استال بسیار بالا می باشد به نحوی که حتما باید قبل از ورود به سیستم تصفیه خانه از دستگاه سپراتور عبور نماید تا جامدات و ذرات کلوییدی از پساب تفکیک شود.
گاوداری مدرن دارای مزایا و معایب زیر می باشد:
گاو یک حیوان اهلی است که دارای مزایای بسیاری است و هدف از پرورش گاو عبارت است از تبدیل مواد خام مانند علوفه به محصولات با ارزشی از قبیل گوشت، شیر جهت تامین احتیاجات روزانه انسان است.
شیر و گوشت در تامین مواد غذایی انسان ها نقش بسزایی دارد البته از شیر محصولات لبنی گوناگونی تولید می کنند. هر گاو بطور میانگین 20 سال عمر می کند اما گاوهای شیری بعد از 5 تا 6 سال بعلت کاهش مقدار شیر، به کشتارگاه فرستاده می شوند و همچنین اگر هدف گوشت گاو باشد بعد از چند ماه پروار کردن گوساله، به کشتارگاه فرستاده می شود.
مهمترین نکته در نگهداری گاو شیری تامین محصولات لبنی کشور است که برای این نیاز به واردات وابسته نباشیم. و همچنین باعث کاهش بیکاری و رشد اقتصادی کشور می شود و می توان محصولات لبنب را به کشورهای همسایه مانند عراق و افغانستان و … صادر کرد.
در طی 50 سال گذشته دامپروری ها از شکل سنتی و پراکنده به مجتمع های بزرگ و متمرکز تبدیل شده که این کار باعث کاهش هزینه های پرورش دام شده است. یکی از مشکلات بزرگ اینگونه مراکز، تولید بوهای نامطبوع و تصفیه فاضلاب دامپروری می باشد. در سال های اخیر توجهات زیادی به اکثر اینگونه مراکز روی کیفیت منابع آب، خاک و هوا بوده است.
فاضلاب در دامداری عمدتا در حوالی دامداری وارد چاه جذبی می گردد یا جهت آبیاری محصولات کشاورزی بکار گرفته می شود که فاضلاب مملو از نیترات و فسفات وارد چرخه محیط زیست می گردد. که از طریق خوراک همان محصولات کشاورزی اطراف دامداری می باشد یا از طریق آب چاه دوباره به بدن دام می رسد. حجم بالای نیترات و فسفات در خون باعث کاهش اکسیژن محلول در خون دام می شود.
وجود نیترات و فسفات در سیکل خوراک و آب برای انسان در کوتاه مدت باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی و در میان مدت و دراز مدت ایجاد سرطان در انواع بافت های بدن می گردد.
پسماندهای حیوانات نشخوار کننده به صورت جامد، مایع و گاز دفع می گردند. از مواد دفعی اینگونه حیوانات به عنوان بارورکننده و اصلاح کننده خاک در کشاورزی و باغبانی مورد استفاده قرار می گرفتند. این آلاینده ها بالقوه عمدتا نیتروژن و فسفر هستند. سایر آلاینده ها شامل جامدات ، عوامل بیماریزا و ترکیبات بدبو هستند.
همچنین کود منبع نمک ها و عناصر جزیی مختلف ( از قبیل روی و مس )، آفت کش ها، آنتی بیوتیک ها و هورمون ها است. کود حاوی مواد مغذی مانند (N,P,K) بوده که مواد ارزشمندی برای بارورسازی خاک می باشند. با این حال مواد مغذی موجود در کود دارای غلظت نسبتا پایینی هستند، بطوریکه هزینه ذخیره سازی آنها بالا است. چنانچه کود و فاضلاب دامپروری ها به خوبی مدیریت نگردند، آلاینده های ناشی از آنها، از طریق رواناب ها وارد منابع آب می گردند. در اینجا است که تصفیه فاضلاب دامپروری وم خود را نشان می دهد.
تصفیه بیولوژیکی یکی از متداول ترین فرآیندهای بکار رفته در تصفیه فاضلاب دامپروری ها است. اهداف تصفیه شامل تثبیت کود، حذف بو، حذف مواد آلی، نیتریفیکاسیون، حذف مواد مغذی و بازیافت انرژی ( متان) می باشد.
تصفیه بی هوازی یکی از معمولترین فرآیندهای طبیعی است که به طور گسترده در تصفیه پسماندها به کار می رود. در شرایط عدم حضور اکسیژن آزاد، میکروارگانیسم های بی هوازی قادر به تجزیه ترکیبات آلی پیچیده هستند. در فرآیندهای بی هوازی عواملی مثل PH، درجه حرارت، حضور مواد سمی و قلیاییت از اهمیت زیادی برخوردار هستند.
کود حیوانی، مخلوط پیچیده ای از کربوهیدراتها، پروتئین ها و چربی ها است.
تصفیه هوازی یک فرآیند تجزیه بیولوژیکی است که معمولا برای تصفیه فاضلاب خانگی بکار می رود. نتایج تصفیه به مقدار زیادی به میزان اکسیژن رسانی و زمان ماند جامدات بستگی دارد. محصولات نهایی تجزیه بیولوژیکی شامل آب، دی اکسید کربن، نیترات، سولفات و سایر مولکول های ساده است.
تصفیه هوازی بوی نامطبوع ناشی از کود را برطرف می کند.
درباره این سایت